یکی
از مهمترین منابع فرهنگ و اندیشة نظام مقدس جمهوری اسلامی، آثار ارزشمند
استاد شهید مرتضی مطهری(ره) است. بازخوانی اصول حاکم بر اندیشه و آثار آن
اسلام شناس والامقام، به ویژه در سالی که رویکرد نظری به مبانی فرهنگی
اهمیت دوچندان یافته، برای شناخت مسیر و تحقق برنامه ها ضروری است.
بی
شک یکی از مهمترین مبادی یک اندیشه، نوع نگاه آن به انسان است؛ موجودی
پیچیده و اسرارآمیز که محور همه تلاشها و هدف آفرینش آسمانها و جهان¬هاست.
به همین جهت لازم است به صورت مستقل مورد مطالعه و دقت قرار گیرد.
اهمیت خود شناسی
در اندیشه استاد مطهری، خودشناسی دو کاربرد و ضرورت اساسی دارد که هر دو، از مهمترین دغدغه های بشر بوده و هست:
الف)
یکی مسأله مبدأ، خالق و مربی هستی است. انسان از زمانی که خود و جهان
پیرامون خود را شناخته است، نسبت به خالق جهان علاقه و توجه نشان داده،
آنقدر که همواره موجودی هرچند خیالی و جعلی، را همراه و حافظ و محیط برخود
می داند.
استاد
مطهری با الهام از معارف غنی اسلام، خودشناسی را مهمترین مقدمه و بلکه عین
خداشناسی می دانند، همانند آینه ای که تصویری در آن منعکس شود و قبلاً
بیان کردیم که نمود و ظهوری از آن جسم واقعی است نه غیر آن و نه خود آن.
(مطهری، 1377، ج13، ص 354)